H επιστολη του Καμπαμαρου οχι Ιγκανο

Για σημερα Πέμπτη λέω να ανεβάσουμε την παρακάτω επιστολή που έστειλε ο Kabamaru. Δεν αντέχω άλλο τα παρακάλια και τα τηλεφωνήματα του.(LexLuthor)

Αξιότιμοι φίλοι μπλογκερ, ανώνυμοι και επώνυμοι φίλοι μου, αξιότιμο ΤαΣπάμ,

 

Όπως όλοι ξέρετε το ηλεκτρονικό προσωπείο καμπαμαρού κρύβεται πίσω από την αποκάλυψη των βασανιστηρίων κρατουμένων στο τμήμα της ομόνοιας. Το τελευταίο καιρό δέχομαι ενοχλήσεις από διάφορους που με ρωτούν σχετικά με την προβολή του όλου θέματος. Πως βρέθηκε στην κατοχή μου το επίμαχο βίντεο, τι συνομωσία κρύβεται πίσω από την αποκάλυψη, πως θα αντιμετωπίσω πιθανή δίωξη από τις αρχές, ποιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα και τι εσώρουχο προτιμώ να φορώ είναι μερικά από τα καυτά ερωτήματα που υποβάλλομαι. Κάνοντας χρήση της ανοιχτής πρόσκλησης του τασπαμ για επιστολές προς πάσα ενδιαφερόμενο (σημείωση LexLuthor:σας τα έλεγα ότι θα έχουμε μπλεξίματα με αυτή την ιδέα) θα ήθελα να αποσαφηνίσω μερικά πράγματα σχετικά με το καυτό ζήτημα του βίντεο περιγράφοντας την πικρή ιστορία ενός wannabe-famous και απευθυνόμενος σε όλους εσάς που ζητάτε την αλήθεια.

 

Από μικρός γοητευόμουν με το σταριλικι. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός στα βαθιά 80’s η μάνα μου με συνέλαβε στο δωμάτιο να μιμούμαι τον Λευτέρη πανταζη στο τραγούδι ταραχή με ένα ψεύτικο μικρόφωνο στο χέρι (σημείωση κολοκυθιού: πες και την άλλη φορά με τις αδερφές Μπρόγιερ) . Τότε ήταν που μου είπε «αγόρι μου με τέτοια φωνή δε πας πουθενά καλύτερα να μάθεις γράμματα». Ύστερα προσπάθησα να ασχοληθώ με την μπάλα με σκοπό να γίνω γνωστός ποδοσφαιριστής την εποχή που τα παιδιά της ηλικίας μου θελαν να γίνουν ο νέος Γκάλης και Γιαννάκης. Μια μέρα στη παραλία έπαιξα διπλό εγώ και ο μπαμπάς μου εναντίον του ξαδέλφου και του θειου μου. Ο ξάδελφος μου με είχε πεθάνει στη ντρίπλα και σε μια φάση που είχε ολότελα ταπεινώσει εμένα τον όψιμο μπαλαδορο ο θειος μου με πλησίασε και με ύφος περιπαικτικό μου ψιθύρισε όλο νόημα «δε πειράζει αγόρι μου τουλάχιστον είσαι καλύτερος μαθητής από το γιο μου». Και έτσι παράτησα τα όνειρα μου και ασχολήθηκα με τα γράμματα και τις σπουδές.

 

Μέχρι που ήρθε η ευκαιρία με το μπλογκινγκ. Παρατήρησα ότι γράφοντας παρωχημένα αστειάκια και διάφορες ανούσιες καθημερινές σκέψεις μπορείς να αποκτήσεις ένα αναγνωστικό κοινό που ζητά απεγνωσμένα μια εικονική επαφή. Ουαου είπα από μέσα μου. Επιτέλους τα φρικιά του νετ, που παραδέχονται ή ακόμα και που αρνούνται να παραδεχτούν την φύση τους, αποκτούν τη δική τους αξία. Η καλά κρυμμένη ελπίδα να γίνω γνωστός άρχισε να αναζωπυρώνεται μέσα μου. Έκτισα τον χαρακτήρα καμπαμαρου-παλιό νιντζα κομικ- και ξεκίνησα να ξεδιπλώνω το ταλέντο μου -το ποιο?-στη συγγραφή κειμένων(σημείωση κολοκυθιού:ευτυχώς που δε ταυτήστικε με τον Ραταπλάν). Ξεκίνησα να γράφω δημόσια κατηγορώ για κοινωνικοπολιτικά προβλήματα του τόπου. Ύστερα άρχισα να περιγράφω κάποιες καλογραμμένες θα ήθελα να πιστεύω υπερρεαλιστικές ιστορίες της δήθεν καθημερινότητας μου. Τελικά κατέληξα να ασχολούμαι με συνταγές για κοτόπουλα και να αποδίδω ανούσιους αφορισμούς σε ακίνδυνες μειονότητες σαν τους indie. Όλα αυτά στη προσπάθεια να κερδίσω αναγνωσιμότητα και να ανακηρυχθώ ένας σταρ του διαδικτύου.

 

Μάταια όμως. Τα στατιστικά στο τρακερ μου κολλημένα στη μετριότητα. Προσπάθησα να πάρω μέρος σε παροιμιώδη διαδικτυακά ξεκατινιάσματα, σχολίαζα κείμενα επιφανών γκουρού του μπλογκινγκ βαυκαλίζοντας τους για να ψαρέψω κανέναν αναγνώστη, έφτασα σε σημείο να σκάφτομαι να προσανατολιστώ στην δημοσίευση φωτογραφιών ανδρικού πορνό για να γίνω αρεστός στη γκέι κοινότητα που είναι πολυάριθμη αλλά και αυτό χωρίς αποτέλεσμα. Όλες οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό. Εκτός από κάτι αρρωστημένους μπλογγερ που έβγαζαν κάποιο νόημα από τα ανύπαρκτα γραπτά μου και κάτι φίλους μου που με διάβαζαν από συμπόνια για την κατάσταση μου όλοι οι άλλοι που έπεφταν τυχαία στο μπλογκιον μου έπαιρναν ένα μορφασμό αηδίας και πατούσαν γρήγορα κλείσιμο του παραθύρου. Και έτσι ξαφνικά την προηγούμενη Κυριακή ο τρακερουλης μου έσπασε κάθε ρεκόρ. Έφτασε να δείχνει το καθόλα ευκαταφρόνητο αριθμό των -κρατηθείτε -70 επισκέψεων.

 

Κάτι συμβαίνει ψυλλιάστηκα. Άνοιξα το προσωπικό μου μέιλ και είδα να έχει κατακλυστεί από μηνύματα επώνυμων και ανώνυμων που δήλωναν συμπαράσταση στον αγώνα μου. Συνηθισμένα πράγματα σκέφτηκα Αυτό όμως που μου προξένησε πραγματικά απορία ήταν ένα μήνυμα που δέχτηκα από γνωστό τηλεοπτικό σταθμό με πρόσκληση να εμφανιστώ με αλλοιωμένη φωνή και γυρισμένη πλάτη στο δελτίο των 8 για να δώσω περαιτέρω πληροφορίες για κάποιο επίμαχο βίντεο. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για το κρυφό βίντεο που με έχει συλλάβει να μαλλιοτραβιέμαι με τον «εθνικό μας σταρ» για ένα καλύτερο πλάνο στην τηλεόραση τις μέρες που διαδηλώναμε μαζί έξω από το Χίλτον για την απελευθέρωση της Πάρις.

 

Άρχιζα να ζητωκραυγάζω. Επιτέλους θα ερχόταν και μένα η σειρά να γευτώ τα 15 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν. Από την χαρά μου σηκώθηκα από την καρέκλα και χόρεψα με την ηλεκτρική σκούπα ένα παθιασμένο πάσο ντόμπλε, όπως μου παρήγγειλε ο φίλος μου ο λεξ λουθορ, έτσι για να την σπάσω στον τσιαγκο που μου είχε πάρει την θέση στην οντισιόν της Αθήνας για το σόου γιου θινκ γιου καν ντανς με αποτέλεσμα να μην καταφέρω να χορέψω με την Βίκυ Καγιά.

 

Αλλά γιατί πρέπει να κρατηθεί τέτοια μυστικότητα στην έκθεση μου στο γυαλί, αυτόματα αναρωτήθηκα όταν κόπασαν οι πανηγυρισμοί. Άμεσα είδα ότι η αιφνίδια υψηλή αναγνωσιμότητα του ιστολογίου μου οφείλεται σε πολυάριθμες επισκέψεις από τον σύνδεσμο χιτχατ ή κάπως έτσι, που τυγχάνει να έχει το ίδιο νικνειμ με το δικό μου με την μόνη διαφορά ότι εκείνος δηλώνει και επώνυμο (καμπαμαρου ιγκανο). Μπήκα στο ιστολόγιο του και είδα ότι ήταν ο υπεύθυνος για την προβολή του βίντεο με τις σφαλιάρες των μπάτσων που έκανε τόσο ντόρο στην επικαιρότητα των ημερών. Τότε όλα πια ήταν καθαρά. Δεν ήμουν παρά ένας κατά λάθος ήρωας ένας άφραγκος Ωνάσης (σημειωση Μισιρλου: εμενα μου αρεσε περισσοτερο αυτη η ταινια με τα σουπερμαντολινια) όπως μου επισήμανε εύστοχα και ο φίλτατος φιχτμπάχιος. Όλα αυτά τα μηνύματα που έλαβα είχαν λάθος παραλήπτη. Και έτσι πάλι ξαφνικά έμεινα να ασθμαίνω βαριά στον αναφορικό δρόμο προς την καταξίωση.

 

Έτσι λοιπόν από αυτό το βήμα που με τιμή δέχτηκε να με φιλοξενήσει (σημείωση LexLuthor: αφού μας τα έκανε τσουρέκια) δηλώνω υπεύθυνα σε όλα τα κανάλια και τους δημοσιογράφους-καλά μεταξύ μας δεν ήταν και πολλά- που αστόχησαν και δεν απευθύνθηκαν στο σωστό καμπαμαρου ότι δεν είμαι εγώ-δυστυχώς- αυτός που ζητούν (Πάραυτα έχω πολλά ταλέντα και θα ήθελα να με καλέσουν σε οντισιόν για να παρουσιάσω κάποια εκπομπή ψυχαγωγικού περιεχομένου τύπου «πιο πολύ την Κυριακή» κτλ) (σημειωση Μισιρλου: να τον βαλουμε να λεει την ωρα Ελλαδος). Επίσης προς αποφυγή σχολίων και μέιλ στο μέλλον από γνωστούς και αγνώστους που θα με ρωτούν αν είμαι εγώ ο ξακουστός καμπαμαρου θυμίζοντας μου την διαδικτυακή μου ανυπαρξία σκέφτομαι να αλλάξω και νικνέιμ. Εναλλακτικά προτείνω τα εξής:

 

• Καβαμαρών (όπως με αποκαλεί ο πετεφρής)
• DefinitelyEmo
• Fatkeanu
• Τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρας
• Χ-καμπαμαρου ή σωβρακοφάνελο
• Καμπαμαρου Τσιαγκο,

 

Ευχαριστώ,

 

Καμπαμαρού

 

 

Η άποψη του φιχτμπάχιου:

 

Η συμπαθής φιγούρα καβαμάρων, που κέρδισε σεβασμό δεκάδων βλόγερς για την ευγένεια του και το ήθος του έχω την εντύπωση πως σήμερα υπέπεσε σε βαρύ ολίσθημα. Τί εξυπηρετεί αυτή η επιστολή του. Να μας θυμήσει πως δεν είναι αυτός ο καβαμάρων που έβγαλε το βίντεο, αλλά κάποιος άλλος? Νομίζω φρόντισε να το διαδώσει παντού

 

 

 

Ενδεικτικό το σχόλιο του στον πασκάλ:

kabamaru
June 22nd, 2007 at 3:33 pm simfono …ama pisteueis oti i eponimi fvni sou tha sivpisei krata tin anonimi…p.s den eimai o kabamaru poy evgale to video. Apli e-sinonomia. Eksalou autos exei kai epwnimo igano!

Τι μας λέει εδώ ο καβαμάρων? Πως αυτή η συνωνυμία τον κούρασε και ως άλλος καφκικός ήρωας βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα εφιαλτικό λάθος. Και νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί πως κατά βάθος είναι ένας wannabe-famous και πως ότι έκανε ως τώρα, τα παρωχημένα αστεία, οι ανούσιες σκέψεις, οι φουσκωμένες ιστορίες ήταν τα μέσα του για να πετύχει το στόχο του, να γίνει διάσημος μπλόγκερ. Παραδέχτηκε το αυτονόητο.

 

 

Απλώς προσωπικά κύριε καβαμάρων θα θεωρήσω κι αυτή την εκκληση ένα ακόμα μέσο να πετύχετε το στόχο σας κι ως φρικιό του νετ και αρρωστημένος μπλόγκερ δε θα προσπαθήσω να βγάλω νόημα από την ανύπαρκτη επιστολή σας